การเซ็ทฉากถ่ายทำที่อยู่อาศัยในซีรีส์เกาหลีต่างๆ นั้นทำได้ค่อนข้างใกล้เคียงกับความเป็นอยู่จริงๆ ของชีวิตประจำวันคนเกาหลีเลยทีเดียว

เรามาดูกันว่าในหนังเกาหลีมีประเภทของที่อยู่อาศัยแบบไหนกันบ้าง โดยขอเรียงลำดับจากราคาสูงไปหาราคาต่ำนะครับ มาเริ่มกันเลยครับ

1. อพาร์ทเมนต์ หรือ อาพาถึ

คนเกาหลีใช้คำว่า “อาพาถึ” (아파트 Apateu) หรือความหมายในความคิดของคนไทยก็คือคอนโดมิเนียม อาพาถีส่วนใหญ่จะเป็นที่อยู่อาศัยบนอาคารสูง มีลิฟต์ให้บริการ ราคาค่อนข้างสูงและมีห้องแยกย่อยในหนึ่งยูนิตเพื่อตอบโจทย์ไลฟ์สไตล์ของคนที่อยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่

ภาพอาพาถึรูปนี้ มาจากหนังซีรีส์เรื่อง Let’s Eat ภาค 1 ผู้ชายคนนี้ประกอบอาชีพเป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐกระทรวงวัฒนธรรมในเมืองแห่งหนึ่งที่เป็นย่าน Government Complex เขาอาศัยในอาพาถึอยู่คนเดียว แต่ไม่ใช่เจ้าของครับ เขาเช่าด้วยการทำสัญญาเช่าระยะยาวแบบชอนเซหรือการเช่าแบบจ่ายเงินก้อนใหญ่ (ใหญ่มากๆ) แล้วตกลงกับเจ้าของห้องกันว่าเขาจะได้อยู่ห้องนี้ฟรีๆ  เมื่อครบสัญญาก็ได้เงินก้อนใหญ่นั้นคืนครับ ส่วนเจ้าของห้องก็เอาเงินก้อนนั้นไปฝากธนาคารหรือไปลงทุนอย่างอื่นที่ได้ค่าตอบแทนสูงกว่าค่าตอบแทนจากการปล่อยเช่า ซึ่งการเช่ารูปแบบนี้มีให้เห็นในเกาหลีครับ แต่ในไทยยังไม่มี ข้อดีของชอนเซคือไม่ต้องจ่ายค่ารายเดือนเหมือนระบบวอลเซ แต่ก็ต้องใช้เงินก้อนใหญ่ทีเดียว ดังนั้นผู้เช่าระบบชอนเซต้องรวยระดับนึงเลยละครับ

ห้องใหญ่มากจนเพื่อนของตัวละครบอกว่าแค่ห้องนั่งเล่นก็ใหญ่กว่าห้องทั้งห้องของเพื่อนซะอีก

อาพาถึแห่งนี้มีความสูงประมาณ 30 ชั้น

ในบทละครผู้ชายเสื้อดำคนนี้เช่าห้องระบบวอลเซหรือจ่ายรายเดือนอยู่ เค้าก็อิจฉาผู้ชายเสื้อน้ำเงินที่มีเงินถุงเงินถังมาทำสัญญาแบบระยะยาวระบบชอนเซ ผู้ชายเสื้อน้ำเงินก็ตอบว่าแล้วทำไมคุณไม่ขอเงินพ่อแม่มาทำสัญญาชอนเซ ผู้ชายเสื้อดำก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆ บอกว่า พ่อแม่ผมไม่รวยขนาดนั้นหรอกครับ ก็คงต้องจ่ายรายเดือนแบบนี้ต่อไป

ประเด็นนี้ทำให้เราเห็นความเหลื่อมล้ำภายในสังคมเกาหลีใต้ได้เลยครับ ใครบ้านรวยมีเงินถุงเงินถังก็มีโอกาสได้พักอาศัยแบบฟรีๆ ไม่เสียเงินสักบาทด้วยระบบชอนเซ แต่ถ้าใครมีเงินไม่มากพอก็ต้องยอมจ่ายค่าเช่าเป็นรายเดือนไป แบบนี้คนที่รวยกว่าก็ค่อนข้างได้เปรียบทีเดียวนะครับ

2. Officetel

Officetel คล้ายอาพาถึ เป็นตึกสูง ส่วนใหญ่จะตั้งติดถนนใหญ่ที่มีผู้คนเดินพลุกพล่าน ด้านล่างจะมียูนิตร้านค้าสำหรับทำพาณิชยกรรมต่างๆ ส่วนชั้นบนก็เป็นส่วนที่พักอาศัย มีลิฟต์ให้บริการ ขนาดของห้องจะเล็กกว่าอาพาถึ เป็นห้อง 1 Bedroom หรือเป็นรูปแบบ Studio เพื่อรองรับกับกลุ่มลูกค้าหนุ่มสาว คนทำงานที่อยู่ 1-2 คน บางที่สามารถเลี้ยงสัตว์ได้ ไม่มี Facility สวยงามอะไรเหมือนคอนโดที่ไทยครับ

หน้าตาตึกภายนอกของ Officetel ก็เหมือนกับอาพาถึนี่แหละครับ แต่ส่วนใหญ่จะตั้งอยู่ในทำเลที่เป็นจุดศูนย์กลางคมนาคม เช่น ใกล้สถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน Officetel มักจะมี shophouse หรือพื้นที่พาณิชยกรรมที่ชั้นล่างด้านหน้าของตึกด้วยครับ

โถงทางเดินในชั้นพักอาศัยของ Officetel มีกล้องวงจรปิด หน้าประตูห้องมี Digital Door Lock และกริ่งกดเรียกมีกล้อง เพื่อให้มองเห็นหน้าผู้มาเยือนก่อนจะเปิดรับ Officetel มักจะอนุญาตให้พนักงานส่งของหรือพนักงานส่งอาหารขึ้นมาบนชั้นพักอาศัยได้ด้วย

ในยูนิตพักอาศัยมีเฟอร์นิเจอร์ Built-in ให้พร้อมอยู่ มีโซนครัว มีห้องน้ำในตัว มีโซน Living area คล้ายกับคอนโดมิเนียมแบบ Studio ของไทยครับ

รูปนี้เป็นห้องเปล่าๆ ที่ยังไม่ย้ายเข้าอยู่ ตัวละครเดินมากับนายหน้าอสังหา ในเนื้อเรื่องตัวละครสาวได้เช่าห้องนี้ด้วยราคาพิเศษถูกกว่าห้องอื่นเพราะห้องนี้เคยมีประวัติคนเสียชีวิต แต่ตัวละครนี้ก็ไม่ติดใจอะไร แค่คนตาย ไม่กลัว ราคาถูกลงก็โอเคแล้ว

ส่วนอีกตัวละครเป็นสาวโสดซึ่งอยู่ห้องติดกัน ห้องนี้จัดแต่งรูปแบบดูอบอุ่น มีโซนกินข้าว นั่งดูทีวี โซนครัว และโซนนอน แต่ทุกโซนอยู่ในพื้นที่เดียวกันทั้งหมด

ส่วนห้องนี้อยู่ถัดไปจากห้องสาวๆ ข้างต้น ห้องนี้เป็นห้องหนุ่มโสด มีหน้าต่างบานใหญ่รับวิวภายนอก มีพื้นที่ครัว โต๊ะทำงาน โซนนั่งเล่นอยู่ที่พื้นห้อง ปูเสื่อก็นอนเล่นเกมมือถือสบายใจแล้ว

3. ยอลลิปจูแทก (연립주택 หรือ Town House)

ยอลลิปจูแทกคล้ายห้องเช่า อพาร์ทเมนต์ หอพัก แมนชั่น ยอลลิปจูแทกส่วนใหญ่จะเป็นอาคาร Low-rise ตีกเตี้ยๆ สูงไม่กี่ชั้น มักจะไม่มีลิฟต์ให้บริการ มีบันไดส่วนกลางให้ใช้ ราคาถูกกว่าอาพาถึ มีหลายรูปแบบทั้งห้องใหญ่ๆ อยู่กันเป็นครอบครัว หรือห้องเดี่ยว one room สำหรับอยู่คนเดียวก็มี

ภาพจากหนังเรื่อง 18Again ตัวละครนี้อยู่เป็นครอบครัวมีพ่อแม่และลูกวัยมัธยมอีกสองคน พ่อทำอาชีพช่างไฟฟ้า แม่เป็นแม่บ้าน รายได้ครอบครัวนี้อยู่ที่ระดับปานกลางค่อนข้างต่ำ

ทางเข้าตึกไม่มีพนักงานรักษาความปลอดภัยดูแล มีบันไดทางเข้าห้องแต่ละห้อง

ใครอยู่ชั้นสูงก็ต้องเดินขึ้นลงหลายชั้นหน่อยครับ

ภายในห้องเป็นแบบนี้ อันนี้ห้อง one room คล้ายแบบ Studio ที่ไทย

ส่วนแบบนี้เป็นห้องสำหรับครอบครัว มีแบ่งห้องนั่งเล่น ห้องนอน

มีพื้นที่ส่วนกลางสำหรับทิ้งขยะ ต้องหิ้วขยะลงมาแยกขยะทิ้งกันเอง ไม่มีแม่บ้านดูแล

4. Goshiwon

หอพักนักศึกษาแบบโคชิวอน เป็นอีกรูปแบบที่พักอาศัยที่ดูแล้วค่อนข้างเศร้าใจทีเดียว เพราะห้องขนาดเล็กมาๆ เป็นห้องเล็กจิ๋วเหมือนห้องแต่งตัว มีโซนนอนและทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในพื้นที่เดียวกัน มีแอร์ มีระบบระบายอากาศให้ ตู้เก็บของ มีเตียงจิ๋วให้สำหรับนอน 1 คน บางห้องก็มีห้องน้ำในตัว แต่บางห้องก็ไม่มีต้องไปใช้ห้องน้ำส่วนกลาง โคชิวอนตอบโจทย์สำหรับคนที่มีข้อจำกัดของการเงินหรือสำหรับคนที่อยากอยู่อาศัยแบบพอดีตัว

ภาพนี้จากเรื่อง Strongest Deliveryman ตัวละครผู้หญิงคนนี้จริงๆ แล้วเป็นลูกเศรษฐีแต่ทำได้ทำงานชีวิตมีแต่แม่บงการ เธอจึงอยากหาอิสรภาพในชีวิต จึงตัดสินใจเลือกมาทำอาชีพพนักงานเสิร์ฟร้านกาแฟ เพิ่งทำงานไม่นาน เงินเดือนยังไม่มาก จึงตัดสินใจเช่าโคชิวอนเพื่อประหยัดเงิน

การอยู่อาศัยในโคชิวอนนั้นค่อนข้าง แต่ยังดีที่เมืองเกาหลีใต้มีพื้นที่สาธารณะให้ประชาชนใช้ฟรี เช่น สวนสาธารณะ พื้นที่ริมแม่น้ำ พื้นที่ออกกำลังกายให้ออกจากห้องอุดอู้มาชื่นชมบรรยากาศดีๆ ยืดเส้นยืดสายทำกิจกรรมที่นอกเหนือจากแค่เดินห้างได้ ก็ช่วยชดเชยความอึดอัดในห้องเล็กๆ แบบนี้ไปได้บ้าง

สรุป

ไลฟ์สไตล์และการเลือกที่พักอาศัยของคนเกาหลีนั้นขึ้นอยู่กับระดับสภาพภาพรายได้ของแต่ละคน การศึกษาตัวละครในหนังซีรีส์ก็ช่วยให้เราเห็นตรรกะและความคิดการใช้ชีวิตของตัวละครได้ดี

แหล่งข้อมูลและภาพ

ภาพจากภาพยนตร์เรื่อง Let’s Eat, Let’s Eat 2, 18 Again, Strongest Deliveryman